Dzień norweski w MCK

Z okazji dnia norweskiego w MCK (4.03.12) odbył się koncert, interesujący mnie szczególnie, bo uwielbiam łączenie sztuk:
"Ibsen i Grieg: Peer Gynt - Czytanie fragmentów dramatu Henrika Ibsena z akompaniamentem skrzypiec norweskich i Kwartetu Smyczkowego Filharmoników Krakowskich"

Warto było głównie ze względu na dramat Ibsena i egzotykę instrumentu z Norwegii... bo fragmenty suity ciekawsze byłyby w wykonaniu większego składu (ale doskonale rozumiem dlaczego większy nie był).
Za to instytucja nieźle poradziła sobie z badaniami publiczności. W ramach konkursu (z nagrodami, więc czekam niecierpliwie na wyniki:) zapytała przybyłych jaką drogą uzyskali informacje o wydarzeniu i która pozycja programu ich przyciągnęła.

Czyli jednak nie tak trudno badać własną publiczność i nie jest to specjalnie bolesne, wystarczy trochę kreatywności i niewielkie nakłady w postaci wydawnictw czy gadżetów, a kontakt z publicznością nawiązany :)

" Czerpiemy bowiem dziś i przekazujemy jutru z zasobnego banku kultury ... " *

Szukając inspiracji licencjackich, raz jeszcze przystanę nad zagadnieniem dziedzictwa narodowego. W opracowaniu rękopisów Aleksandra Gieysztora pojawia się bowiem wiele haseł przydatnych w zrozumieniu potrzeby zarządzania pamięcią.

Poniżej abstrakt tekstu pt. Rola dziedzictwa narodowego w edukacji kulturalnej 

Autor rozważa zależności między dziedzictwem historycznym a współczesnością. Dostrzega rolę artefaktów, dzięki którym możemy poznawać przeszłość. Zaznacza, że nieustanie wybierając odpowiadające nam treści kulturowe przyczyniamy się do tworzenia obowiązujących kanonów. Dziedzictwo jest znakiem przeszłości, kulturą symboliczną, możemy ją opanować na drodze edukacji. Autor wymienia instytucje i ludzi, których praca pozwala nam poszerzyć wiedzę o przeszłości, zaznaczając, że jako jej odbiorcy jesteśmy współtwórcami dziedzictwa narodowego.

Wnętrze fortu św. Benedykta

* Aleksander Gieysztor o dziedzictwie kultury  [oprac. rękopisów Ewa Gieysztor, Danuta Gawin, współpr. Ewa Dukaczewska] str. 193

Współczesne kierunki badań nad kulturą

Szukając pomocnych przy pisaniu licencjatu (przypomnę – na temat sposobów zarządzania pamięcią o artyście) informacji trafiłam na ekspertyzę "Znaczenie kompetencji kulturowych dla budowania kreatywności i kapitału intelektualnego Europy”, przygotowaną przez Dorotę Ilczuk i Kazimierza Krzysztofka z fundacji Pro Cultura (plik PDF do ściągnięcia na stronie http://www.obserwatoriumkultury.pl/art,pl,aktualnosci,102112.html), która została sporządzona w ramach działań polskiej prezydencji w Unii Europejskiej. Wiedza z tej publikacji na pewno będzie pomocna przy tworzeniu modelowych projektów zarządzania pamięcią o artyście – zwraca uwagę na potrzebę innowacyjności, kreatywności i współpracy – elementów obowiązkowych dobrego projektu w sferze kultury. Planując modelowy projekt zarządzania pamięcią o artyście warto także przeanalizować diagnozę „Kultura w Polsce w 2010 roku” (http://www.egospodarka.pl/68844,Kultura-w-Polsce-w-2010-r,1,39,1.html) oraz poszukać dobrych praktyk związanych z zachowywaniem dziedzictwa kulturowego w tekście podsumowującym międzynarodowy projekt Aqueduct "Nabywanie kluczowych kompetencji poprzez edukację na rzecz dziedzictwa kulturowego" (http://mik.krakow.pl/wp-content/uploads/Aqueduct-Manual_PL.pdf).

Analizować, analizować, analizować… pisać, pisać, pisać ! :)

wielokulturowość - pamięć świata

Uważam, że to już najwyższy czas, żeby tematyka postów skręciła bardziej w kierunku tematu mojej pracy licencjackiej, a ponieważ zamierzam poruszyć w niej zagadnienia pamięci i zarządzania pamięcią o artyście polecam wszystkim zainteresowanym Program UNESCO "Pamięć Świata", którego celem jest zachowywanie dziedzictwa dokumentacyjnego, tworzenie listy zawierające pozycje o światowym znaczeniu historycznym i cywilizacyjnym. W linku znajdziecie publikację "Pamięć Polski - Pamięć Świata", która przedstawia polskie propozycje, wpisane na międzynarodową listę programu w 2002 r.

http://www.archiwa.gov.pl/memory/ 

 

ja-kultura-orkiestra ?

Projekty w sferze kultury maja najróżniejsze odsłony, organizatorzy stawiają na coraz bardziej kreatywne rozwiązania, wiedzą że zastosowanie innowacyjnych rozwiązań wpływa na frekwencje uczestników… Jednym z bardziej innowacyjnych projektów kulturalnych, z jakim udało mi się zetknąć ostatnio jest I, CULTURE Orchestra (ICO). Całe to „muzyczne zamieszanie” wiąże się bezpośrednio z przejęciem przez Polskę prezydencji w Radzie Unii Europejskiej. ICO jest jednym z sześciu projektów realizowanych w ramach największego (jak dotąd) programu Instytutu Adama Mickiewicza, mającego na celu promocję kultury polskiej za granicą.

ICO to orkiestra, wzorowana na takich zespołach jak: Orkiestra Młodzieżowa Unii Europejskiej i West-Eastern Divan Orchestra. Składa się z muzyków z Polski i krajów Partnerstwa Wschodniego – Armenii, Azerbejdżanu, Białorusi, Gruzji, Mołdawii i Ukrainy, w wieku od 18 do 29 lat, wyłonionych na drodze przesłuchań. Młodzi muzycy, zanim wyruszyli w trasę koncertową po największych salach koncertowych Europy (Royal Festival Hall w Londynie, Palais des Beaux-Arts w Brukseli, Teatro Real w Madrycie, Filharmonia Berlińska, Filharmonia Bałtycka, Filharmonia Krakowska, Filharmonia Narodowa w Warszawie, Filharmonia Lubelska, Opera Narodowa w Kijowie i Berwaldhallen w Sztokholmie) uczestniczyli w warsztatach muzycznych prowadzonych przez najwybitniejszych wykładowców z zespołów orkiestrowych w Europie Zachodniej (np. London Symphony Orchestra, Opera de Lyon, Philharmonia Orchestra, City of Birmingham Symphony Orchestra). Było to największe w historii Europy spotkanie doświadczonych pedagogów z Zachodu z młodymi talentami Wschodu. Cel tego spotkania, to po pierwsze zacieśnianie współpracy Unii Europejskiej z krajami sąsiadującymi oraz próba wpływu na jakość kształcenia orkiestrowego w krajach uczestniczących w projekcie.

Pomysłodawcy projektu założyli sobie trudne zadanie stworzenia w krótkim czasie profesjonalnej orkiestry złożonej z młodych ludzi, wydaje się jednak, że odnieśli sukces. Owacje na stojąco, bis na każdym koncercie (a czasem nawet dwa), pochlebne artykuły w prasie, miłe wspomnienia uczestników... Teraz czas pokaże, czy uda się utrzymać inicjatywę na dłużej…

Więcej o orkiestrze: www.orchestra.iam.pl

web 2.0

Co to jest WEB 2.0? W telegraficznym skrócie jest to sposób wykorzystania Internetu skupiający się na interakcji i integracji jego użytkowników. Coraz popularniejsze staje się tworzenie serwisów, które istnieją w oparciu o aktywność swoich członków i chociaż ma to dobre i złe strony, to bez wątpienia umożliwia coraz szybszy obieg myśli w wirtualnym świecie :)

Konkretne przykłady internetowych miejsc, w których można znaleźć kulturowo-wielokulturowe inspiracje to m.in:

• Serwisy społecznościowe i strony które umożliwiają dzielenie się zarówno wiedzą, dokumentami, jak i prezentacjami czy filmami video:
  issuu.com/explore (oprócz tego, że zawiera mnóstwo publikacji, to strona jest zaprojektowana bardzo przejrzyście)
  www.slideshare.net (szczególnie podoba mi się ze względu na rodzaj dostępnych materiałów, bo prezentacje, czy filmy to stosunkowo bezbolesny sposób na poszerzanie wiedzy:) )
  www.folkworld.eu (wspominałam o nim już wcześniej, zawiera informacje o festiwalach folkowych, płytach, raporty z imprez, odnośniki do stron o podobnej tematyce)
• Blogi:
  http://studniablog.blogspot.com/2012/01/najciekawsze-wydarzenia-kulturalne-2011.html (blog, który magazynuje treści pojawiające się w audycji radiowej "Studnia" Józka Szopińskiego jr. na antenie Radia Lublin - dużo o kulturze - wydarzeniach i ludziach z nią związanych)
  http://badania-w-kulturze.mik.krakow.pl/2011/12/30/inkubatory-kultury/ (blog przedstawiający, kto i co bada w kulturze polskiej)
• Grupy dyskusyjne:
  http://groups.yahoo.com/group/World_Folklore/  (grupa rozpowszechniająca informacje dla wszystkich zainteresowanych folklorem)
  http://groups.google.com/group/wolontariat-wroclaw/topics?hl=pl  (dla ludzi, którzy bezinteresownie pomagają)
  http://wiadomosci.onet.pl/regionalne/lodz/zydowskie-swieto-w-palacu-poznanskiego,1,4980744,region-wiadomosc.html (wielokulturowość przez różnorodność religijną)

W kategorii OPEN…

Jestem na świeżo po lekturze artykułu o zmianach w edukacji artystycznej, których wynikiem będzie wprowadzenie dodatkowej godziny „zajęć artystycznych” dla gimnazjalistów oraz dodatkowe zajęcia dla licealistów. Co ciekawe rodzaj tych zajęć nie jest szczegółowo określony i to szkoła będzie diagnozowała i decydowała jakie zajęcia wprowadzi. Wizja jest obiecująca (szczególnie dla przyszłych absolwentów kulturoznawstwa), cieszy fakt, że w naszym kraju coraz bardziej dostrzega się wartości kultury w edukacji, w życiu, w ekonomii… Tylko czy na zapale się tutaj nie skończy? Każdy z nas ma jakieś doświadczenia edukacji artystycznej w szkole – malowało się, śpiewało się, ale generalnie były to zajęcia raczej nieciekawe. Doczytałam się jednak, że istnieją już w Polsce „dobre praktyki artystyczne”. Np. Pani Barbara Kitta-Gajkowska od paru lat z sukcesem organizuje Szkolne Atelier Artystyczne, gdzie prowadzi interdyscyplinarne zajęcia łączące sztukę, edukację i animację kulturową. Taki projekt nie tylko zwiększa zaangażowanie uczniów i pozwala na aktywizacje społeczności lokalnej, ona także wpływa na zwiększenie atrakcyjności rynkowej danej szkoły. W takim razie nie pozostaje nic innego jak wziąć się do roboty i rozpowszechnić dobre praktyki… tylko tu znów pojawia się problem pieniędzy… a pedagog artysta staje się wolontariuszem.

Skoro jednak pojawiły się już te drobne zmiany, to jest szansa, że przyniosą efekty, świadomość sztuki wśród społeczeństwa wzrośnie, frekwencja w instytucjach kultury się podniesie, będzie praca w kulturze. Nie mogę się doczekać!
Tymczasem jednak, polecam (nie tylko bezrobotnym kulturoznawcom) korzystanie z internetowych źródeł OPEN ACCESS, nieprzebranego złoża artykułów naukowych i fachowych, do których dostęp jest darmowy, właśnie tam ukrywają się dobre idee. Ja znalazła temat na post w bazie czasopism elektronicznych ARIANTA: http://www1.bg.us.edu.pl/bazy/czasopisma/ . A dzięki temu że zawiera ona indeks dziedzinowy, to mogłam bez znajomości konkretnych tytułów, dotrzeć do czasopism poświęconych tematyce kulturalnej. Warto także zajrzeć do innych baz (wymieniam tylko kilka):
http://wiedzaiedukacja.eu/ (szczególnie lubię, ze względu na sposób ułożenia treści - poruszanie się po stronie nie sprawia większych trudności)
http://www.osti.gov/ (baza "rozprzestrzeniająca" wyniki badań naukowych, zawartych w profesjonalnych artykułach)
http://journalseek.net/ (baza pomocna przy identyfikacji potencjalnych czasopism do publikowania badań, największa sklasyfikowana baza czasopism w wolnym dostępie)


Bibliografia :
PIETRUSIŃSKA M. Poszukiwany: Artysta Pedagog. W: Animator Kultury [online]. Maj 2011.[Dostęp 30 listopada 2011. Dostępny w Internecie: http://www.edupress.pl/wydawane/animator-kultury/